بقلم ( ابو تریکه )
قصیده ( عارفه انی )
عارفه انی رغم انی
حته منك یا حته منی
بتوحشینی غصب عنی
ببقی شایفك وفی شفایفك
همس نفسك الاقیه حاضنی
الاقی شوق حضنك یاخدنی
امد ایدی لیك یاسیدی
واطلع معاك سابع سما
الارض تبقی تحت منی
والناس تشاور عنی انا
لما تبقی جوا حضنی
ویحسدونا على الهوا
والکل یقعد یحکی عنی
الناس تقول هو الواد المجروح
مش ده اللی كان دایما مدبوح
دا احنا كنا نلاقیه منین مانروح
بالدمع دایما عمال یغنی
عن غربته وعن فرقته
عن عذابه وعن قهرته
عن الناس اللی کسرته
عن انه واد مصری بجد
الثورة باینه بحروفه وکلمته
مش بیخاف من ای حد
وخوفه على مصر بلوته
تعب هو من کتر ما عد
کام مره الناس ظلمته
وشتمته وهزئته وخونته
تشوفه جبل عمره ما یتهد
بس الطیبه باینه فی بصته
الدمعه شقت طریق ع الخد
و عمر ما حد شاف دمعته
وكلام الناس فعلا صحیح
ساعات بیبقی کلام تفاریح
وکتیر اوی تلاقیه تجاریح
بس علشان ابقی صریح
مدمعتش غير لیکی انتی
اصلي انا حبيتك بس انتی
وسط حضن السحاب والسما
خليتك فوق العرش سکنتی
بصی النجوم حوالینا ماشیه
بیتغامزوا ویتلامذوا علینا
والکواکب لسه اهی صاحیه
عامله قنادیل منور حوالینا
والقمر من غرامنا اتکسف
اهو طلب اثنین لیمون لینا
وانا بكل شهامه بكل شرف
بدعی ربنا على الحب یخلینا
یاضحکه منوره لیا السنین
یا اخر رمز للحیاه والحنین
یابحر حب یا دوا للحزین
من جوایا شیلتی الانین
وزرعتی الغرام فیا وسکنتی
شايفك ضنایا ابنی وبنتی
شايفك ابویا اخویا واختی
بس طبعا رغم كل حبك
مش هتاخدی مكان امی
حبی لیکی حب سهم سارح
من اخر الارض للسما طارح
والمطارح وسط نور القمر
شاهده على فارس وطایح
عشق فیکی وحب فیکی
وکفایه كده غرام وفضایح
انتی قلبی ونبض قلمی
انتی کلماتی وقصایدی
وبرده حاسس لسه انی
مش عارف اقولك حبیبتی
غلاوتك اد ایه عندی
عارفه انی رغم انی
حته منك یا حته منی
بتوحشینی غصب عنی
