----------
على الشجره اللى جار منى
بتتمنى اسيب الغيط
ابص بعيد تغافلنى
وتنزل قاصده للتلقيط
عملتلها خيال عيره
قلت ياريت تخاف وتطير
تراعى حتى حق الجيره
ومتلمش معاها الطير
لئيمه وعامله بنت اصول
وف الصبحيه بلاقيها
الاف منها فوق المحصول
اقول معلهش واعديها
يتغير فكري من تانى
ويرجع عقلى فيا يلوم
يقولى كفايا يا انانى
دا رزق وليها كان مقسوم
------------
بقلمى
احمد عبدالله الاسيوطى